Hier kun je ze vinden…
Scheelkijkend van de koppijn. En na 10 uur slaap nog steeds total loss kwam ik vanmorgen veel te laat mn bed uit rollen.
Langzaam treetje voor treetje de smalle trap af van m’n mama’s 100 jaar oude huisje. Als kind ben ik er in de haast meerdere keren bonkebonkebonk op mn achterwerk vanaf gestuiterd. Maar vanmorgen deed mn hoofd al een poging de pijngrens te overschrijden. Op blauwe rauwe kadetten daarbij zat ik niet te wachten.
2 paracetamols, 3 mokken thee, een douche en een paar uur verder zag ik geen twee bakken yoghurt met tweeling lepels meer. En kon ik, zonder protesterend maagzuur, aan mn ontbijt beginnen.
Vluchten kan nog wel
Al besteed ik veel tijd aan genoeg slaap, sporten, water drinken en bewust eten, bla, bla, bla, kortom… gezond blijven. Werken kost ook tijd. Want rekeningen moeten nu eenmaal betaald worden. Anders heb je kans op van die meneren die je televisie op komen halen. Oh gelukkie! Ik heb helemaal geen televisie! Tussendoor nog ‘even’ verhuizen. Plus wat daar allemaal bij komt kijken.
En waar zijn die kaboutertjes als je ze nodig hebt? Ik heb verdorie mooie onbewoonde mozaïek paddenstoelen in de tuin die ze riant en voor noppes kunnen bewonen. ALS ze me maar helpen met de administratie.
En ik wil een Harry Potter ‘Zegevlier’ onder in de kast, die ‘Sanitato” toverend alle rommel ‘woesh’ laat verdwijnen.
Ik kon natuurlijk de hele boel bij elkaar gaan gillen en knetteren… maar wat schiet ik daar nou helemaal mee op. Maar wat dan?…
Vluchten! Ontsnappen! Uit de drukke chaos. Naar buiten. Naar creatieve stilte. Naar mn art journal. Voor de broodnodige rust in mn hoofd.
Vandaag vlucht ik naar de Veluwe. Wat? Ik had al in de auto moeten zitten! Door dat dreunende hoofd is het uren later dan gepland dat ik met mn kadetten op mn autostoel zit. Naar mn vriendin Caren in het bos. Om onze nieuwe superleuke plannen uit te werken. Zin in!
Vandaag is grijs… de kleur van…
Grijs beton, grijze vangrail, grijze schimmen op wielen, grijze lucht, grijze bomen. Het weer werkt niet mee. Alles druipend in 50 tinten grijs. Van de regen die met bakken uit de hemel komt. De ruitenwissers kunnen het amper aan. Een levenloze onwerkelijke wereld om me heen. Is grijs ook de kleur van stress? Ik merk dat ik mn billen samenknijp van de spanning.
Glinsterend groen
Alsof de weergoden daarboven depri worden van mn dalende humeur en stijgende stressniveau, breekt bij de afrit richting Carens woonplaats ineens de zon door. Alles begint prachtig te glinsteren. Mijn lievelingskleur groen straalt me van alle kanten tegemoet. Weg grijs, weg stress. Door de bomentoppen heen flonkert zacht zonlicht.
Ik loop glimlachend naar het huis. Zin in!
Een heerlijke week midden in het bos bij Caren. Om samen al die mooie plannen voor een creatieve week uit te werken naar een fijne mindful en creatieve beleving.
Voor degenen die leuke ontspanning nodig hebben. Die hun batterij willen opladen. Die de drukte en Corona stress zat zijn. Ik ga alvast op digitaal papier proefdraaien met Caren.
Liefs, Cobi
P.S. Heb jij behoefte om te ontsnappen naar een compleet verzorgd creatief paradijs?
Bij een paar lieve enthousiaste kabouters?